Harm van Weerden vertelt dat hij veertien dagen voor de dood van Henri nog bij Henri is geweest om te praten over hoe je als kunstenaar fats……

Harm van Weerden vertelt dat hij veertien dagen voor de dood van Henri nog bij Henri is geweest om te praten over hoe je als kunstenaar fatsoenlijk kon werken. Henri was toen heel moe. Ook Harm was gedeprimeerd over de situatie, waarin kunstenaars moesten werken, wonen en leven, zonder enige respons. Alles was verworden tot een bureaucratie zonder benul voor de mens achter de kunstenaar.

Harm van Weerden vertelt dat Henri er slecht aan toe was en er moe uitzag. Ook sloeg hij de adviezen van zijn artsen volledig in de wind. Ha……

Harm van Weerden vertelt dat Henri er slecht aan toe was en er moe uitzag. Ook sloeg hij de adviezen van zijn artsen volledig in de wind. Harm is achteraf blij, dat Henri niet heeft hoeven lijden, maar plotseling is overleden op 1 januari 1986. Henri was zijn hele leven op zoek naar warmte, gezellig samen dingen doen als in een familie. Hij wilde altijd mensen om zich heen. Als er stront aan de knikker was, kwam Harm opdraven.

Olga Bonarius vertelt over de enorme dorst, die Henri had als gevolg van zijn suikerziekte. Hij probeerde zijn dorst te lessen met vruchtens……

Olga Bonarius vertelt over de enorme dorst, die Henri had als gevolg van zijn suikerziekte. Hij probeerde zijn dorst te lessen met vruchtensappen, die hij nu juist niet moest drinken vanwege hun suikergehalte. Olga ontmoette Henri voort het eerst in café De Vlaamse Reus. Olga volgde een cursus voor verpleegkundige, maar brak die af, omdat haar moeder thuis verzorging nodig had. Door een tip van haar vader kwam ze achter de bar te staan, drie avonden in de week. Daar leerde ze Henri kennen. Henri en Olga werden verliefd op elkaar.

In die tijd had Henri een huisje aan de Mussengang, vertelt Olga Bonarius, waar hij overigens nooit was. Hij had adressen waar hij terecht k……

In die tijd had Henri een huisje aan de Mussengang, vertelt Olga Bonarius, waar hij overigens nooit was. Hij had adressen waar hij terecht kon om te eten. Wat Olga nooit zou vergeten was een inloopkast, die vol lag met verpakkingen van rookworsten. Dat was de eerste kennismaking bij hem thuis. Hij leefde toen ook al niet gezond en had een vriendin – Janneke Hazenberg -, waar Olga niet van af wist. Zelf had ze in de tijd een verloofde. In juni 1970 trouwden ze, een half jaar na de opening van de Vlaamse Reus.

Henri zat in deze periode in de BKR (Beeldende Kunstenaars Regeling) vertelt Olga Bonarius. Hij deed ook opdrachten voor het ontwerpen van r……

Henri zat in deze periode in de BKR (Beeldende Kunstenaars Regeling) vertelt Olga Bonarius. Hij deed ook opdrachten voor het ontwerpen van reclame. Politiek zat hij bij de PSP (Pacifistisch-Socialistische Partij). In 1972 richtte Henri de Margogroep op, een reclamebureautje.

Olga Bonarius vertelt dat Henri altijd weg was en geen benul had wat een gezinsleven voorstelde. Als hij thuiskwam had hij vaak teveel gedro……

Olga Bonarius vertelt dat Henri altijd weg was en geen benul had wat een gezinsleven voorstelde. Als hij thuiskwam had hij vaak teveel gedronken. Met vallen en opstaan ging het huwelijk nog jaren door. In december 1970 werd Raoul geboren. Olga en haar familie hadden de stille hoop dat hun relatie wat stabieler zou worden door de geboorte van zijn zoon, maar Henri bleef er niet voor thuis.

Olga hielp Henri wel met zijn bezigheden, door o.a. convocaties te schrijven. Het was thuis een drukte van belang, er kwamen mensen te loger……

Olga hielp Henri wel met zijn bezigheden, door o.a. convocaties te schrijven. Het was thuis een drukte van belang, er kwamen mensen te logeren, er werd vergaderd. Ook de jazzmusicus Freddy Hubbard logeerde bij hen. Henri had een optreden georganiseerd in de toen net gebouwde cultuurtempel d’Oosterpoort.

In 1971 begon Henri met zijn gezondheid te tobben vertelt Olga Bonarius. Hij raakte in coma en werd met spoed overgebracht naar het RKZ. Toe……

In 1971 begon Henri met zijn gezondheid te tobben vertelt Olga Bonarius. Hij raakte in coma en werd met spoed overgebracht naar het RKZ. Toen hij na drie dagen bijkwam, bleek hij suikerziekte te hebben. Hij bleef drie maanden in het ziekenhuis, nu in het Academisch Ziekenhuis. Een tijdlang ging het goed, maar daarna sloeg hij de doktersadviezen in de wind, wat tot hypo’s leidde. Dat ging tot zijn dood toe door. Hij maakte veel ruzie met de artsen en verpleegsters. Hij kreeg ook een kamertje om te kunnen schilderen. Er kwam veel bezoek. Door dat vele bezoek merkte hij Olga nauwelijks op. Deze “kwam slechts de vuile was ophalen”.